Fleiri villur í lífi voru en málfarsvillur .

Í eina tíð var sjónvarpsfréttamaður er bar af hvað það varðar , að ef hann stýrði þætti þar sem einhver sat fyrir svörum , þá gekk enginn harðar , né lengra framm í því að láta mann/menn svara spurningum sínum , en ekki komast upp með að fara í kring um hlutina eins og köttur í kring um heitan graut.

Nú nú síðan skeður það að þessi frábæri fréttamaður og þáttastjórnadi í sjónvarpinu fer í framboð til alþingis og komst inn , enn er mér í fersku minni hve ég var feginn að hann skyldi vera kominn inn í Þjóðarleikhúsið , því þangað vantaði heldur betur mann sem léti þessa leikara,,,, fá að fynna til tevatnsins , því slík voru skrípalætin , þ.e. áttu það til , þá í hinu háæruverðuga Þjóðarleikhúsi. En hvað skeði - jú það var sem maðurinn hefði misst málið , hefði fengið plástur fyrir munninn eða eitthvað annað í þeim dúr , og vonbrigðin , hjá þessum bloggara hér , þau vantaði ekki og vantar í rauninni ekki enn.

Mikið og misgruggugt vatn hefir runnið til sjávar síðan , sjónvarpsmaðurinn knái orðinn bloggvinur minn og ég veit ekki hvað og hvað , búinn að koma við í sendióráðunum o.fl. o.fl. , en þessir málfarsvillupistlar Eiðs eru meira en lítið af hinu góða og mættum við bloggarar margt og mikið af honum læra , ég t.d. verð , því miður , að viðurkenna þá leti mína að í lang flestum tilfellum þá les ég aldrei bloggið mitt yfir , hvorki áður , né eftir að ég er búinn að senda það á netið.

Já hún getur verið skelfileg letin.

Til hamingju Eiður með það 1000. , og fyrgefðu hið sífellda tuð ;-) , en þú veist þó að þetta er satt.

„Einhver þörf fyrir að rífa kjaft“